Een moeilijke start

“Beste meneer de vogel,
Ik begrijp dat u mijn dakje uitkiest om uw ochtenddansje, of wat dan ook, op te placeren, het is er dan ook zo’n mooike. Maar alsjeblieft, kan dat een beetje later dan half zes in de ochtend?
Bedankt,
het meisje wonende onder dat golfplaten dakje”

Ik heb het nooit gehad voor vroeg opstaan. De laatste drie jaar koos ik dan ook vaak voor het knopje ‘negeren’ op mijn wekker. Die knop is er nog steeds maar ik mag hem niet meer gebruiken, t’is terug van de moetes, om tien voor zeven mijn bed uit en hup, naar’t school.

Tjah, aanpassen, zoals je wel met meerdere dingen moet doen als je aan de andere kant van de wereld gaat wonen.

Zo is het aanpassen om plots het toilet-papier niet meer in het toilet te mogen gooien. Dat moet hier in de vuilbak, waardoor de naam ‘toilet-papier’ eigenlijk ineens al zijn betekenis verliest, moeten ze toch nog eens over nadenken vind ik... Of tampons kopen (sorry guys), de soort verschilt hier naar gelang het aantal gram ze moeten absorberen (djeezes, wie weegt da ooit?!). Ook de ‘aparte’ manier van afwassen heb ik me eigen moeten maken. Zie het voor u: een grote stenen bak waar met kommekes water wordt afgewassen omdat de kraan hier boven nen anderen bak staat, ene zonder afloopputteke.Ruimte voor verbetering dus.

De hoeveelheid aandacht dat ge hier op straat krijg is ook best anders. Ze kunnen hier echt wel wat van staren, amaai. Niet gewoon een subtiele ‘eyeblink’, nee, echt schaamteloos omkijken tot ge de straat uit bent, de auto’s gaan trager rijden en natuurlijk wordt dit alles vergezeld met de bijpassende comments. Al moet ik wel zeggen dat ze altijd vriendelijk blijven, zo heeft er mij bijvoorbeeld nog niemand een ‘hoer’ ofzo genoemd. Dus wat dat betreft zit ik hier toch beter dan in bepaalde wijken van Brussel. Maar hey, zoals ik reeds zei, aanpassen is het en zo zal ook dit wel wennen.

Ook op school zit alles snor, mijn spaanse skills stijgen met de dag. De lessen doen daar veel aan maar vooral de gossip-uurtjes aan tafel zijn een goede leerschool voor mij. Al blijft het voorlopig nog bij luisteren aangezien mijn inbreng momenteel slechts bestaat uit enkele losse woorden. Maar als ik echt een efforeke doe, en zij veel geduld hebben, kan ik er al wel eens een volledige zin uitpersen, hoera! Achja, alle begin is moeilijk. 

Ik heb nu even geen zin meer om naar samenhangende zinnen te zoeken dus hier volgt een korte samenvatting van wat dingen die nog de moeite zijn verteld te worden. De pintjes hier proeven naar water met een klein beetje biersmaak, het eten is goed, maar vettig, de schoenen en de sjaals zijn hier mooi, de jongens iets minder, er kan hier gejogd worden, let wel op voor potloodventers, vuurwerk is hier zonder beeld, enkel met veel geluid (ja, ik dacht da er geschoten werd in’t straat), de dansleraar is gene knappe, ik heb het gewoon niet voor dat hoog machogehalte en in mijn huis woont een parkiet, Arthurito.

Vele groentjes, Tine