Het Einde

T’is gedaan. Mijn kleine, gezellige leventje in Antigua dat al zo gewoon en vertrouwd aanvoelde heb ik moeten achterlaten. Ok, dit heb ik al vele malen gedaan, maar nu was het zo voor lang. En dan, amaai, als ik dan terug ga zijn in juni duurt het niet lang meer of t’is voor echt. Voor onbepaalde duur. Hoogstwaarschijnlijk een paar jaren ofzo. Pff, vreemd.
Thuis van België vertrekken is één ding, oké ja, da’s ook niet gemakkelijk, maar daar keer je naar terug, en na tien maand gaat er op een paar koppeltjesveranderingen na, geen bal veranderd zijn.
Ik ben benieuwd hoe Guatemela er zal uitzien binnen pakt drie jaar. Zo ontwikkeld, en al mijn vrienden van nu gaan dan al lang weer over de wereld uitgestrooid zijn...
Maar niet te diep getreurd. Ons Kathy is er nu, jippijeej! En zo drie maand door Centraal-Amerika rondtrekken, ge kunt het erger treffen denk ik dan.
En zoals het oude gezegde luidt: elk eind staat voor een nieuw begin.
Laat maar komen "nieuw begin",ik kan u wel aan!

Ons Katinka is dus twee weekjes geleden mijn Guate-landje binnengevlogen. Twee Lowellekes tesamen op pad, amaai, da geeft nogal vuurwerk. Uitpraten waar we ons moeten uitpraten, inpraten waar we ons willen inpraten en als dat niet lukt: gewoon langs de uitgang binnengaan. Jaja, we doen het volledig volgens het boekje. We zijn goed getraind. Bedankt mama’s.

Na een weekje sightseeing in mijn Antiguaanse-wereldje had ons Katerina het wel gezien en was het tijd voor de Salvadoriaanse zee. El Tunco was schoon en de watervallen nog schoner, maar met al die surfers die daar maar doodgingen, leken andere oorden ons iets aangenamer en veiliger.  De ruïnes van Copan stonden als volgt op het program en de Leffe, Hoegaerden en Hollandse kaas in de Geert zijn Belgisch hotelletje hebben mij daar goed deugd gedaan.

Na al dat ‘strandliggen en toeristjes-spelen’ was het tijd voor weer wat actie. Drie dagen de Hondurese bergen intrekken, het klonk me als muziek in de oren. Alsook de kannonnen van scheten die onze gids kon afvuren. Jaja, birdwatching was niet zijn enigste grote talent. Wanneer ik dacht dat: “Amaai, dees was nu echt wel ne lange scheet” was de volgende al ontsnapt, onderweg naar zijn nieuw persoonlijk record. Je hoort het, volledig het profiel van een schaamteloze 63-jarige hippie die vond dat alle Europeanen “bloody, beerdrinking, prostitutes” waren. Uiteraard was hij zelf van Europa, Engeland, maar verkoos hij “burger van de wereld” te zijn. Bon, ieder zijn ding, wij konden er goed mee lachen en ik denk dat wij in zijn categorie ‘uitzondering-op-bovenstaande-regel’ vallen. Bedankt Malcolm Birdwatch.

Terwijl ik daar ergens onder nen boom in het oerwoud lag te wachten op een mogelijk voorbijvliegende vogel heeft ons Kathyke en haar tegenstribbelend buikje heel de buurt kunnen entertainen met haar jufrouwskills. Iedereen met zo ne grote ‘Torfs-ballon’ en heel het huis versierd met papieren slingers en bloemen. Alle kindjes in hun nopjes dankzij juf Katrien, dikke duim Kathy! De meisjes van het gezinnetje waar we verbleven waren wel wat droevig als we vertrokken, we hebben zelfs een briefje meegekregen dat ze ons zullen missen en dat God met ons zal meegaan en ons zal beschermen. Yes!

Zo, na levend opgegeten te zijn door de jungle-muggen is het nu aan de zandvliegjes van Utila om van de overschotjes te genieten. Als we even pauze hebben van het krabben, gaan we hier proberen ons duikbrevet te halen. Als alles goed gaat, zit dat zaterdagavond in de pocket. Ik ben benieuwd!

Een dikke zoen van jullie kapoen, Tine.

En ook één van Katrien, ma ze weet da ni, want ze slaapt. Ik zal het haar morgen zeggen.